De rest van de dag was een combinatie van rust- en werkdag. Borislav had enkele meetings voor te bereiden en wij schreven onze blog bij en plozen uit hoe we het liefst Belgrado zouden verlaten: via linker- of rechteroever. We waren er nog altijd niet uit en vonden verschillende voor- en nadelen aan beide zijdes.
Om 14u30 maakten we ons klaar voor een late lunch op verplaatsing. Tegen een traditionele kalfssoep en dito mixed grill (kip, merguez, varkensvlees, brochette van kip in spek, gebakken patatjes en een lekkere tomatenkomkommersalade) konden wij namelijk geen neen zeggen. Een uitstekende vertolking van vleesland Servië.
Ik probeerde ’s avond mijn verkoudheid het mes op de keel te zetten, maar moest teleurgesteld toezien hoe mijn keel het onderspit delfde. Wijselijk besloten we dan maar om op het traject tussen Novi Sad en Belgrado vals te spelen en de fietsen de trein op te tillen. Wouters knie kon er maar deugd van hebben, ik zou van de inspanning in weer en wind alleen maar zieker worden en het parcours tussen de twee grootste steden was wellicht toch niet het mooiste van onze reis. Vroeg onder de lakens dan maar.