Na een mix van zoet en hartig in de koffiebar over Frans z’n deur, hadden we nog heel wat te regelen alvorens we richtig Arena Riga konden trekken. We printten de tickets en startten de zoektocht naar een rode outfit. Voor een tricolore vlag had Frans gezorgd en in een tweedehandswinkel stak voor €2,66 een rode blouse, trui en polo in onze zak.
Van al dat werken hadden we honger gekregen en onderweg naar het stadion aten we lunch in het leuke adresje Vest. Frans gaat enkel waar de hipsters komen en met een lekker tweegangenmenu voor €7 volgden wij gedwee.
Hoe dichter we bij de arena kwamen, hoe meer groen-geel-rood het straatbeeld kleurde. Het was snel duidelijk dat de Belgische supporters die dag niet in de meerderheid zouden zijn. Met een vlag op ons gezicht geschilderd zochten we ons plaatsje tussen de Litouwers. Van in de nok van het stadion zagen we dat er ook een Belgisch vak was en net na het volkslied besloten we daar de vrije plaatsen te vullen.
De sfeer zat er goed in en de twee eerste quarters waren zo voorbij. De Lions waren met een 35-35 tussenstand de evenknie van de Litouwse favoriet. Tot op het allerlaatste moment hielden beide ploegen het spannend. 74-74 met nog slechts luttele seconden te gaan… Van Rossom miste de laatste aanval, maar Lojeski was goed gevolgd en tikte met een buzzer beater de bal binnen. Consternatie bij vijfduizend Litouwers en kortstondige euforie bij een zestigtal Belgen.
De refs overlegden minutenlang en erkenden uiteindelijk de winnende korf. Terecht of onterecht, we zouden er enkele uren later nog lang over discussiëren met de Waalse bond, de manager en de verzamelde basketbalpers.
Na de wedstrijd trokken we de mooie en levendige oude stad van Riga in en trakteerden we Frans op een etentje in de Thai om hem te bedanken. De regen viel ondertussen met bakken uit de lucht en het scheelde niet veel of we zaten na het diner meteen op de tram naar huis.
Gelukkig overtuigden we mekaar om nog even een kijkje te nemen in het Belgian House, waar we een gouden tip kregen die de rest van ons verblijf in Riga zou bepalen. De spelers verbleven blijkbaar in het Mercure hotel en wie weet konden we nog een praatje slaan of zelfs tickets bemachtigen voor de volgende match.
We waren nog maar net de lobby van het hotel binnengewandeld toen we werden aangeklampt door Jean-Pierre, de enthousiaste voorzitter van de Waalse en Brusselse basketbalbond (AWBB). Voor we het wisten stond er een fris getapte pint voor onze neus en had hij er de general manager van de ploeg en enkele mensen van de pers bijgehaald. Ze smulden van het verhaal dat Frans ondertussen al twee jaar in Riga woonde en dat wij helemaal tot ginder waren gefietst. Het resultaat: twee maal twee kaarten voor de matchen tegen Tsjechië en Oekraïne en een onvergetelijke avond tot in de vroege uurtjes in het gezelschap van Carl Berteele (sporza radio), Raf Bastiaenssen (HLN), Pat Ceulemans (Nieuwsblad), Stefan Garaleas (Sectretaris-Generaal Lions) en Nick Vande Lanotte (analist Lions en… jaja, zoon van).